Bloeiende oase
Stel je een tuin voor als een bloeiende oase, met wuivende grassen en uitbundige bloemen, kriskras door elkaar. Een tuin die altijd verrast, vol kleur en met de naturel van een échte prairie. Dat je er zelden moet wieden, de planten geen extra water nodig hebben, niet ziek worden en je aan één opruimbeurt in de lente voldoende hebt, zijn alleen maar pluspunten.
Prairieplanten doen het uitstekend op onze bodems en in ons klimaat, en zijn ook bijzonder populair bij onze vlinders en bijen. In een droge zomer hebben prairieplanten geen extra water nodig, en passen dan ook helemaal in het nieuwe ecologische tuinieren. Bovendien vormen prairieplanten een ijzersterk alternatief voor een bloemenweide: je hebt er minder onderhoud aan, het effect is veel grootser, de planten kleurrijker en de bloeitijd beduidend langer. Met een prairietuin heb je vijf maanden kleur, van juni tot oktober. Bovendien is een prairietuin veel beter beheersbaar en kent hij een langere levensduur dan een bloemenweide, die op onze vruchtbare bodems snel degenereert naar grasland.
Door de intense mix van planten krijg je met een prairietuin nooit het gevoel dat een deel is uitgebloeid, zoals bij een klassieke border wel eens het geval is. In tegenstelling tot de meeste van onze borders ligt het hoogtepunt van een prairietuin niet in de lente maar in de zomer en de herfst. Prairieplanten gaan niet in rust tijdens het warme seizoen, tussen juni en september, maar groeien dan net heel sterk. Een stukje prairietuin vormt dus een perfecte aanvulling voor een klassieke bloementuin. Bijzonder aan een prairietuin is dat de planten niet uitdeinen zoals in een gewone border, waar je ze elke drie tot vijf jaar moet scheuren. In een prairietuin blijven planten ‘voor altijd’ staan, en houden ze elkaar ook op hun plaats.
Voor een prairietuin heb je een open plek nodig met minstens 6 uur zon, zonder concurrentie van bomen of struiken. Hoe meer ruimte, des te mooier het resultaat, maar ook op een klein oppervlak kun je al een aantrekkelijke prairietuin aanleggen. De vorm kies je zelf: een brede strook, zoals een border, één grote prairievlakte, of eilanden met paden tussen. Voor elke plek, van zeer nat tot zeer droog, bestaan er aangepaste prairieplanten.
De beste periode om een prairietuin aan te leggen is in het voor- en of najaar. Idealiter is de startbodem kalkrijk (een pH tussen 5,5 en 6,5 is optimaal), niet bemest en vrij van hardnekkige onkruiden als haagwinde, akkerdistel, zevenblad en kweekgras. Wil je een bestaand gazon omvormen tot prairie, dan laat je best de bovenste, rijke graslaag afplaggen. Bemest de grond vooral niet; compost ter verbetering van de bodem kan wel. In lichte gronden kun je bentoniet (ca 0,5 kg/m²) toevoegen.
Een prairietuin is het mooist wanneer de planten kriskras door elkaar staan, en dus niet in groepen.
Een prairietuin kan een bonte mengeling van kleuren vormen maar net zo goed aangelegd worden volgens een kleurthema, bijvoorbeeld blauw en paars, roze met wit, geel en oranje, bruin en rood … dat bepaal je zelf, volgens je eigen smaak. Er zijn vele concepten in de kleuren geel, oranje en paars, in combinaties met siergrassen. In een prairietuin staan de planten dicht bij elkaar, dichter dan in een klassieke border: reken op zes tot zeven planten per vierkante meter op voedzame klei of leem, op een armere (zand) bodem kunnen dat er negen of tien zijn.
Reactie plaatsen
Reacties